ความต้านทานการกัดกร่อนของเหล็กสเตนเลสชนิดต่างๆ

304L: เหล็กกล้าไร้สนิม 304 รุ่นหนึ่งที่มีปริมาณคาร์บอนต่ำกว่าสำหรับงานเชื่อมปริมาณคาร์บอนที่ต่ำกว่าช่วยลดการตกตะกอนของคาร์ไบด์ในบริเวณที่ได้รับผลกระทบจากความร้อนใกล้กับแนวเชื่อม ซึ่งอาจนำไปสู่สภาพแวดล้อมการกัดกร่อนตามขอบเกรน (การโจมตีจากการเชื่อม) ในเหล็กกล้าไร้สนิมในบางกรณี

04N: เป็นเหล็กกล้าไร้สนิมที่มีไนโตรเจนมีการเติมไนโตรเจนเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของเหล็ก

305 และ 384: สแตนเลสมีปริมาณนิกเกิลสูงและอัตราการชุบแข็งในการทำงานต่ำ และเหมาะสำหรับโอกาสต่างๆ ที่มีความต้องการสูงสำหรับการขึ้นรูปเย็น

308: สแตนเลสใช้ทำอิเล็กโทรด

309, 310, 314 และ 330: ปริมาณนิกเกิลและโครเมียมสูงของสแตนเลสจะเพิ่มความต้านทานต่อการเกิดออกซิเดชันของเหล็กและความแข็งแรงของการคืบที่อุณหภูมิสูงแม้ว่า 30S5 และ 310S จะเป็นสแตนเลสสตีล 309 และ 310 ที่แตกต่างกัน แต่ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือปริมาณคาร์บอนที่ต่ำกว่า ซึ่งช่วยลดการตกตะกอนของคาร์ไบด์ใกล้รอยเชื่อมให้เหลือน้อยที่สุดสแตนเลส 330 มีความต้านทานสูงต่อการเกิดคาร์บูไรเซชันและการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิอย่างฉับพลัน

ประเภท 316 และ 317: สแตนเลสประกอบด้วยอลูมิเนียม ดังนั้นความต้านทานต่อการกัดกร่อนแบบรูพรุนในสภาพแวดล้อมทางทะเลและอุตสาหกรรมเคมีจึงดีกว่าสแตนเลส 304 มากในบรรดาเหล็กกล้าไร้สนิม 316 ชนิดต่างๆ ได้แก่ สเตนเลสคาร์บอนต่ำ 316L สเตนเลสสตีลความแข็งแรงสูง 316N ที่ประกอบด้วยไนโตรเจน และสเตนเลสสตีลตัดสูง 316F ที่มีปริมาณกำมะถัน

321, 347 และ 348 คือไทเทเนียม ไนโอเบียม และแทนทาลัม และสเตนเลสที่มีความเสถียรของไนโอเบียม ตามลำดับเหมาะสำหรับการบัดกรีที่อุณหภูมิสูง348 เป็นเหล็กกล้าไร้สนิมที่เหมาะสำหรับอุตสาหกรรมพลังงานนิวเคลียร์ปริมาณแทนทาลัมและจำนวนรูเจาะมีจำกัด

ควรวางขดลวดเหนี่ยวนำและชิ้นส่วนที่เชื่อมต่อกับแหนบเชื่อมให้วางได้อย่างน่าเชื่อถือเพื่อป้องกันไม่ให้ส่วนโค้งชนกับท่อเหล็กระหว่างการทำงาน